Ίλιγγος είναι η ψευδαίσθηση της κίνησης, που βιώνει ο ασθενής και αφορά είτε το σώμα του, είτε το περιβάλλον. Στην πρώτη περίπτωση αισθάνεται περιστροφή του σώματος, ώθηση, τάση για πτώση ή αιώρηση προς τα πλάγια, εμπρός, πίσω, πάνω ή κάτω. Στη δεύτερη περίπτωση έχει την ψευδαίσθηση κίνησης του περιβάλλοντος, ενώ ο ίδιος παραμένει ακίνητος. Και στις δύο περιπτώσεις, ο ασθενής γνωρίζει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι ψευδή και παρότι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά, δεν είναι επικίνδυνα. Ο ίλιγγος εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, αλλά κυρίως στις μεγαλύτερες. Ο ίλιγγος διακρίνεται σε περιφερικής και κεντρικής αιτιολογίας. Συνηθέστερα είναι περιφερικής αιτιολογίας και οφείλεται σε παθήσεις του έσω ωτός ή του αιθουσαίου συστήματος. Συγκεκριμένα, το 93% των ασθενών με ίλιγγο πάσχουν από καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης, οξεία αιθουσαία νευρωνίτιδα ή νόσο του Meniere. Σ’ ένα μικρότερο ποσοστό είναι κεντρικής αιτιολογίας και οφείλεται σε βλάβες του κεντρικού νευρικού συστήματος (σκλήρυνση κατά πλάκας, αγγειακά εμφράγματα ή αιμορραγίες του εγκεφάλου, όγκοι, αποστήματα εγκεφάλου, παρεγκεφαλίδας κ.α.). Επίσης μπορεί να οφείλεται σε ψυχογενή αίτια, παρενέργειες από φάρμακα (αμινογλυκοσίδες, αντιεπιληπτικά, αντιυπερταστικά, αντικαταθλιπτικά, διουρητικά, βαρβιτουρικά), ορθοστατική υπόταση, υπογλυκαιμία κ.α.